Een donkere dag met een akelig gevoel. Een dag die het stevige wankel maakte en daarbij de zonnige dagen in het donker zette. Een dag die alle mooie dagen die daarna kwamen en komen, tegenstrijdig maakt, waarbij naast elke plus ineens een gigantische min staat. Een dag die wegnam en toen ons dichter bij elkaar bracht.

Dingen zetten je aan het denken. Wat is er belangrijk, wat wil ik? Wie zijn er belangrijk voor mij? Waar sta ik, waar ga ik naartoe?

Ik ging nadenken over welke mensen ik het liefst om mij heen heb. Waar ik blij van word, en wat ik het aller-, aller-, allerliefste doe. En daar was stage, 2011: stomme ervaringen maken leuke dingen nóg leuker. Dus stomme dingen heb je af en toe ook nodig: na een paar weken stage in November 2011, besloten om te stoppen om verschillende redenen. Februari 2014: een nieuwe kans, dit keer bij een ander bedrijf in een team wat geweldig was: een warm bad. Na deze positieve ervaring klaar om af te studeren in September 2014. Helaas geen plekje meer bij ISS, het bedrijf wat zo goed beviel. Op zoek naar een ander bedrijf.

Wat is belangrijk, wat wil ik? 

Dit niet. Niet bij deze organisatie. Al is het bijna rond. Last minute besloten om de afstudeerstage af te breken voordat het laatste puntje op de i werd gezet. Ik heb de afstudeerstage bij bedrijf X afgezegd en daar uitgelegd waarom. Niet mijn stijl om op het laatste moment ‘af te haken’, maar als je gevoel zegt dat het niet klopt – dan volg ik (hoe onpraktisch ook op dat moment) mijn gevoel. Mijn nieuwsgierigheid lokte mij daarbij naar een andere organisatie, een organisatie die al een aantal jaar in mijn achterhoofd zat. Een organisatie die ik zowat bij iedereen in mijn kennis kringen aan heb bevolen “omdat m’n gevoel zegt dat het daar goed zit”, maar nooit zelf de stap heb gezet om daar een kijkje te nemen, tot nu. Een beetje onpraktisch mail ik wat heen en weer terwijl Tim en ik op dat moment op de boot richting Dover zitten, opweg naar onze zomervakantie in Schotland.

Eerst doen en dan nadenken was het toch?

Het pakt goed uit: nu, 1,5 maand later ben ik aangenomen bij ArrangeGroup – en gek genoeg stemt de organisatie (en vooral de mensen) overeen met het beeld wat ik voor ogen had. Ik had verwacht dat een jaar stage lopen achter elkaar (eerst 6 maanden regulier, en daarna afstuderen) mij tegen zou staan. Ik begin in november, twee maanden later dan gepland en heb er ZIN in. Ik weet wat ik belangrijk vind en mijn gevoel zegt me dat ik bij dit bedrijf aan het juiste adres ben: persoonlijke ontwikkeling, open feedback cultuur, zakelijke ontwikkeling, kennis verbreden, netwerk uitbreiden en iets toevoegen aan de organisatie. Het feit dat ik hierdoor een extra twee maanden studievertraging heb, neem ik voor lief. Wat is twee maanden op een mensenleven, wanneer ik iets doe waarbij ik ’s ochtends wanneer de wekker gaat denk:

YES, IK MAG WEER. 

Misschien zit je in een soortgelijke situatie en vind je het lastig. Ik heb drie dingen geleerd die op elke situatie toepasbaar zijn: Love it. Leave it. Change it. Meer opties zijn er niet. Hou van wat je doet – Love it. Lukt die niet? Vertrek, Leave it. Ga op zoek naar geluk of iets waar je je mee kan en wil identificeren. Is het niet zo makkelijk, of vind je dit een te grote stap? Change it. Verander de huidige situatie zoveel mogelijk, zet hem naar je eigen hand. Vorig jaar heb ik een blog gewijd aan Stephan Covey: de held. Zoals hij het mooi omschrijft zijn er situaties waar je je niet op je gemak voelt, waar je (voor je gevoel) niet altijd iets aan kunt doen. Er zijn twee cirkels: de cirkel van betrokkenheid (je bent erbij betrokken, maar bent helaas niet in staat om iets te veranderen), of de cirkel van invloed. Zit het in je cirkel van betrokkenheid? Accepteer dan de situatie zoveel mogelijk. De cirkel van invloed werkt in je voordeel: wat betekent dat je betrokken bent bij een situatie, en je tevens invloed uit kunt oefenen. Leg dit naast het feit of je blij bent met wat je doet, bedenk wat je het liefst wilt doen en zet de stap.

De optie bestaat dat je denkt: wat lekker makkelijk, of zwart-wit verteld. Ja, dat is zo. Maar soms moet je ook gewoon eens simpel naar dingen kijken, en niet teveel beren op de weg zien. Doe eens iets geks, neem een risico.

 

Wat is het ergste wat er kan gebeuren?
En dan, ga je er dood aan?
Gewoon doen dus.

Luister naar je hart, dan weet je dat het klopt.
Voor mij klopt het, nu wel.

Ik woon nu zo’n vier jaar in Amersfoort, de stad waar mijn hart ligt. Ik voel me hier thuis. 
Ik heb de meest geweldige mensen om mij heen: familie, vrienden, collega’s: jullie zijn te gek. Maar dan ook écht te gek.
Ons schattige huisje middenin de binnenstad waar ik elke dag opnieuw verliefd op word.
Net als op jou Tim, en dat al bijna vijf jaar.

En jij… Doe jij vandaag nog ten minste één ding waar je gelukkig van wordt?
En dan morgen weer één.
En eh, overmorgen..