De laatste maanden ben ik, naast het feit dat ik nog steeds blog als hobby, mij meer gaan focussen op een groter bereik en breder netwerk wanneer het op schrijven aankomt. Daarbij vind ik het onwijs tof om dingen terug te krijgen: meningen, succes verhalen, alles wat samenhangt met mijn blog. Ik schrijf, dat vind ik fijn. Maar jullie lezen en dat vind ik nog veel fijner. Zonder jullie was deze website er nooit gekomen.

Dus bedankt. Maar echt.

Zo ben ik via adds van een bekende kring naar een onbekende kring gegaan – er zijn veel newbies die mijn blog lezen. En dat vind ik heel, héél, maar echt hééél erg leuk. Daarom is deze blog voor jullie. Ik ken jullie niet, ik ben dan ook onwijs benieuwd naar wie jullie zijn en wat jullie heeft bewogen om, via Facebook, Twitter, of welk kanaal dan ook, mij te volgen.

Daarom schrijf ik deze blog: deze blog richt zich op wie ik ben, wat ik graag doe, gedaan heb en wat ik belangrijk vind. Zo kunnen jullie mij wat beter leren kennen, en ik wil jullie ook graag beter leren kennen. Vertel wie je bent, hier, of op mijn babidesi Facebook – klik HIER.

Hoe goed ken jij mij?
Babette Desirée van den Berg, geboren & getogen in Almere. Bouwjaar ’89.

Gezin
De liefste papa en mama. Maar echt. Dick en Ingrid, twee onwijs (en wijze) leuke mensen. Die niet alleen mij, maar ook mijn oudere zussen (Kim en Nicky) altijd steunen in welke keuze we ook maken. Als het één ding is wat ik moet noemen wat ik van mijn ouders mee heb gekregen (en waarmee ik dan gelijk een bruggetje sla naar het volgende verhaal) is het denken in termen van leren en winnen. Zo win je altijd. Fouten maken mag en wat is zekerheid wanneer je niet gelukkig bent? Volg je hart en je gevoel. En dat is precies wat ik gedaan heb en nog steeds doe.

Reizen
Tot mijn achttiende woonde ik thuis. Toen ik één maand achttien was voelde ik me ineens cool en volwassen en ben ik een jaar in mijn eentje (ik heb me nooit alleen gevoeld trouwens) naar Australië, Nieuw Zeeland en Indonesië geweest. Ik ben inmiddels 25, wat betekent dat deze reis al 7 jaar geleden is. Toch praat ik er nog graag over, het heeft me gevormd. Maar dat is niet de reden waarom ik er graag over praat: want ik ben van mening dat alles je vormt. Daar hoef je niet perse voor op reis. Ik praat er simpelweg over omdat ik trots ben op deze ervaring. In deze drie landen heb ik de leukste dingen ondernomen. Een kleine greep: watervallen ontdekken tijdens hikes, zwemmen met meer dan 60 wilde dolfijnen, skydiven boven Lake Taupo, klimmen en klauteren in grotten en daarnaast ook nog eens de leukste mensen leren kennen: met wie je op reis binnen één dag ineens beste vrienden wordt. Vriendschappen voor het leven. Mooi.

Dit zijn momenten die ik later, in the USA en in India nog velen keren heb mogen ervaren.

Thuis
De jaren na het reizen blikte ik vaak terug op de vrijheid. Reizen is enerzijds een manier om je te ontwikkelen, ik zou het dan ook echt iedereen aanbevelen die (al heel lang) twijfelt: ga gewoon, je mist echt wat als je nooit op jezelf aangewezen bent geweest op onbekend terrein. Of dat nou Lutjebroek of Sydney is. Anderzijds kan het ook met ontsnappen te maken hebben. De jaren na het reizen verlangde ik, vooral op de minder leuke momenten, weer terug naar dat vrije gevoel. Reizen doet iets met je: het bekende backpackersvirus. Leg dat maar eens uit. Ik heb een soort van haat-liefde-verhouding met quotes (klik HIER voor de blog over quotes). Quotes worden vaak gebruikt als een soort levensmotto, een levensmotto met een levensduur van 15 minuten: dat wil zeggen zolang het op je tijdlijn op Facebook staat. Daarna wordt het weer vergeten. Er zijn maar weinig mensen die er écht naar leven, daarom vind ik quotes stom en vervelend. Ze zijn vaak uit de lucht gegrepen en verder wordt er niets mee gedaan. Maar dan: quotes kunnen ook bepaalde dingen gewoon heel goed omvatten of verwoorden. Ik heb twee voorbeelden van quotes die mij echt raken en het reizen niet beter kunnen omvatten.

 

Traveling- it leaves you speechless, then turns you into a storyteller.

Traveling is the only thing you buy that makes you richer.

De tijd na het reizen was zoeken. Studeren, stoppen. Werken, verder zoeken. Feestjes, vrienden, werken, nog steeds zoeken: wat wil ik eigenlijk? Daar kwam ik iemand tegen die geïnteresseerd was in mijn reizen, zo ergens halverwege 2009. “Hoe ging dat dan? Wat zou je aanbevelen?” Die iemand was Tim. Zonder bijbedoelingen, puur informatief (naja, hij was wel heel leuk) heb ik mijn ervaringen met hem gedeeld. Tim zag dat reizen ook wel zitten. Maar dat niet alleen. Hij zag mij ook wel zitten, en ik hem. Zo is er uit een zoektocht een relatie ontstaan, een relatie met veel positieve gevolgen. Tim is nooit meer alleen op reis geweest om iets te zoeken, wij hadden elkaar gevonden.

Amersfoort
In mijn zoektocht naar “wat wil ik?” kon ik wat voor type man zoek ik doorhalen: daar was Tim. En daar was ook de studie Facility Management die toevallig in Amersfoort werd aangeboden. Voor ik het wist was ik vaker bij Tim thuis dan in Almere. Daar onstond het plan: vissenkom onder je arm en verhuizen. Zo gezegd zo gedaan. Zo woonde ik ineens in Amersfoort en wat was dat een verademing. Wellicht is dit herkenbaar voor jou: soms heb je gewoon een klik. Dat kan met een persoon of plaats zijn, in mijn geval was dat (naast Tim) ook nog eens met een stad. Na wereldsteden als Sydney, Wellington, Londen, Parijs, Hongkong…. Was daar ineens Amersfoort. Dat was (en is) het gewoon.

Verder
Daar was na alleen een leven vol vrienden en leuke dingen, ineens een waardevolle toevoeging. Het moment dat Tim in mijn leven kwam was een verrijking. Ik kreeg er een heel nieuw leven bij in een andere stad. Waarbij deels Tim’s leven mijn leven werd: zijn vrienden werden ook mijn vrienden. Daarnaast heb ik bewust een baan gezocht in de horeca toen ik in Amersfoort kwam wonen (en wel bij Zandfoort aan de Eem), waar ik binnen no time een enorme vriendenkring om mij heen had. Ik heb een eigen bestaan opgebouwd in een voor mij vreemde stad. Ik heb onwijs lieve mensen leren kennen, waarvan sommige vriendschappen pas buiten de Zandfoort-tijd zijn ontstaan. Mensen waar ik nu een vriendschap voor het leven mee heb gesloten, oh. Jullie verrijken mijn leven. 🙂

Ups en downs
Afgelopen Oktober hebben Tim en ik ons vijfjarig jubileum gevierd en wonen we inmiddels al ruim een jaar samen in de binnenstad van Amersfoort. Wij zijn het wandelende voorbeeld dat je naast liefjes ook maatjes kunt zijn. Dat er momenten komen die zwaar (ik kan dit censuren, maar dat doe ik niet) KUT zijn. Van die momenten waarbij de grond onder je voeten wegzakt en al je idealen ineens niet meer belangrijk lijken. Tim is zijn vader plots verloren, dat was, en is, zo’n moment. Die momenten dat je mega daalt, maar dan door te praten, het tijd te geven, weer langzaam maar zeker begint te pieken. Samen erdoorheen en echt niet altijd makkelijk, waarbij we (echt) hele fijne vrienden in onze omgeving hebben die ons net dat duwtje extra gaven en geven wanneer dat nodig was/is.

Niet opgeven
Je kijkt naar wat je belangrijk vindt in het leven en ook al is het soms moeilijk – die idealen probeer je vast te houden. Voor mij zijn die idealen verschillend. Ontwikkelen staat op één. Dat kun je niet altijd alleen, dat doe je ook samen met je partner, en in mijn geval tijdens mijn werk en afstuderen. Keuzes maken waar je blij van wordt, zelfs als dat op dat moment niet de meest praktische oplossing is, zie mijn vorige blog over je gevoel volgen – klik HIER.

Het leven leven waar je blij van wordt, ook al heb je daar soms een zetje bij nodig.
Het leven leven waar je blij van wordt. Hoe doe je dat dan?
Waar ik blij van word? Heb je even..

Reizen
Dansen (we zitten in ons derdejaar van Latijns Amerikaans + stijldansen)
Hardlopen (met de halve marathon als hoogtepunt, klik HIER voor de blog!)
Familie en vrienden (oh, zonder jullie ben ik verloren. De mooiste momenten waren met jullie!)
Luisteren (klinkt gek, want ik praat ook graag. Maar als je luistert – oef, dan hoor je past echt dingen)
Knuffelen – van die goeie. Dat je echt even iemand goed stevig kan vastpakken en zij jou. Onbetaalbaar.
Fotograferen.
Gezellig kletsen.
Mijn gevoel volgen, wat tot nu toe altijd goed uitpakt.
Aanwezig zijn in de meest aanwezige vorm
Iets bij kunnen dragen, waar dan ook, op wat voor manier dan ook.
Leren, leren, leren – en nieuwe dingen uitproberen.
Nederland haar seizoenen. ALLEMAAL. Van zon tot herfst tot sneeuw en regen. Beetje gek.

Nu
Momenteel studeer ik af binnen ArrangeGroup, een bedrijf waar ik mezelf kan zijn en ik tonnen met energie van krijg. Wanneer ik mijn voorstel inlever (eind Maart ’14) moet ik nog één tentamen herkansen en dan heb ik mijn bachelor diploma Facility Management in de pocket. Daarnaast dans ik nog veel, samen met Tim. Ik loop nog steeds hard (van stapel), en ontmoet, probeer. Maar wat ik vooral doe: ik voel dat ik leef. En alle leuke mensen in mijn omgeving hebben daarin een enorme bijdrage.

Dus, dat ben ik. Aangenaam.

Wie ben jij?